Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2015 17:53

Ο βίος της Αγίας Ακυλίνας

Ο βίος της Αγίας Ακυλίνας

Εορτάζουμε τη μνήμη της Αγίας Ακυλίνας στις 27 Σεπτεμβρίου

«Ακυλίναν την θείαν ανευφημήσωμεν, οία θεόφρονα κόρην και αθληφόρον Χριστού. τη αγάπη γαρ αυτού πίστει ηνδρίσατο και καθείλε τον εχθρόν, δι’ αγώνων ιερών και δόξης τυχούσα θείας Χριστώ τω Λόγω πρεσβεύει ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.» Ήχος πλ. Α’ &
«Ζαγκλιβέριον χαίρει εν τη αθλήσει σου, η σε βλαστήσασα κώμη ως άνθος εύοσμον,
Ακυλίνα του  Χριστού καλλιπάρθενε. συ γαρ ενήθλησας στερρώς, και εδέξω εκ Θεού το στέφος της αφθαρσίας, εκδυσωπούσα απαύστως, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.» Ήχος πλ. Α’


Η Αγία Ακυλίνα γεννήθηκε το 1745 μ.Χ. στο Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης, ένα χωριό της επαρχίας Λαγκαδά. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στο μικτό αυτό χωριό, όπου δηλαδή κατοικούσαν και Τούρκοι και Έλληνες.
Οι γονείς της ήταν ευσεβείς, αν και ο πατέρας της, ο Γιώργης, τελικά πρόδωσε την πίστη του. Αφορμή για να αλλάξει πίστη, στάθηκε ένα περιστατικό με έναν Τούρκο, καθώς αφού λογομάχησαν έντονα, ο Γιώργης σκότωσε τον Τούρκο συγχωριανό του. Το δικαστήριο καταδίκασε σε θάνατο τον πατέρα της Ακυλίνας, ωστόσο του έδιναν την ευκαιρία –όπως χαρακτήρισαν τον εκβιασμό τους- να ζήσει, εάν δεχόταν να ασπαστεί το μουσουλμανισμό.  Παρά την μέχρι τότε έντονη πίστη του, όταν ο Γιώργης βρέθηκε μπροστά στην κρεμάλα, απαρνήθηκε το Χριστιανισμό και υποτάχθηκε στους Τούρκους και τη θρησκεία τους. Έδωσε μάλιστα και υπόσχεση πως σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έπιθε και την οικογένειά του να «τουρκέψει».
Η Αγία Ακυλίνα και η μητέρα της, το όνομα της οποίας δε διασώζεται, μαθαίνοντας πως ο Γιώργης δεν άντεξε, λύγισε και πρόδωσε την πίστη και την πατρίδα του, ντύθηκαν στα μαύρα, κλείστηκαν στο σπίτι και κλαίγανε για το κακό που συναίβει. Η μητέρα μάταια προσπαθούσε να μεταπίσει το σύζυγό της. Όσο και αν παρακαλούσε να μετανοήσει, να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει, εκείνος θαμπωμένος από τα πλούτη που του έδιναν οι Τούρκοι, όχι μόνο αρνιόταν να μετανοήσει, αλλά προσπαθούσε να παρασήρει στο μουσουλμανισμό και τη γυναίκα του!
Μόνο στήριγμα για τη μάνα ήταν πλέον η κόρη της, Ακυλίνα, την οποία στη δύσκολη κατάσταση που ζούσανε, προσπαθούσε να την αναθρέψει όσο πιο χριστιανικά γίνεται και να δυναμώσει όσο περισσότερο γίνεται την πίστη της.

Ο μαρτυρικός θάνατος
Το 1764 μ.Χ., ο γιος του πασά-διοικητή της Θεσσαλονίκης, είδε την δεκαεννιάχρονη πια Ακυλίνα, στη βρύση όπου είχε πάει να πάρει νερό και την ερωτεύτηκε αμέσως. Ο πασάς έδωσε διαταγή στον πατέρα της να την πείσει να γίνει μουοσουλμάνα, ώστε να παντρευτεί τον γιό του. Ο Γιώργης, έχοντας πια χάσει το μυαλό και την ορθόδοξη πίστη του, με χαρά ανακοίνωσε στη γυναίκα και στην κόρη του τα «ευχάριστα» νέα. Εκείνες αρνήθηκαν, παρά τις υποσχέσεις για πλούτο που τους έδωσαν. Ο πασάς, όταν έμαθε τα νέα, έδωσε εντολή να συλλάβουν τη νεαρή Ακυλίνα και να την οδηγήσουν στο δικαστήριο. Την Ακυλίνα ακολούθησε έως το δικαστήριο και η μητέρα της, την οποία όμως δεν άφησαν να μπει.
Ενώπιον του δικαστή η Αγία αρνήθηκε να ασπαστεί το μουσουλμανισμό, γι’αυτό και ο δικαστής διέταξε βασανιστήρια. Καθώς οι φύλακες οδηγούσαν τη νεαρή στο χώρο βασανηστηρίων, η μητέρα της Ακυλίνας την πλησίασε γεμάτη αγωνία και της είπε: «Παιδί μου πρόσεχε, μην αρνηθείς το Χριστό. Αυτή η ζωή είναι πρόσκαιρη μπροστά στον Παράδεισο και στην Αιωνιότητα της μακαρίας ζωής. Ήρθε η ώρα για την οποία σε νουθετούσα κάθε μέρα. Κάνε λοιπόν σαν παιδί της υπακοής, να υπομείνεις με ανδρεία τα βάσανα που έχεις να πάθεις και να μην αρνηθείς τον Χριστό.». Η Αγία Ακυλίνα τότε, με δάκρυα στα μάτια καθησύχασε την μητέρα της, λέγοντάς της: «Μη φοβάσαι, μητέρα μου, κι εγώ αυτόν τον σκοπό έχω, ο Θεός να είναι βοηθός και συ να προσεύχεσαι.».
Οι βασανιστές έβγαλαν τα ρούχα της Ακυλίνας, την άφησαν μόνο με το πουκάμισό της, το οποίο τότε έφτανε έως τα γόνατα, την έδεσαν σε ένα στύλο και άρχισαν να την μαστιγώνουν με ραβδιά και συρματένια σχοινιά. Το σώμα της γέμισε πληγές και το αίμα της «έτρεχε» ποτάμι. Μετά τον πρώτο ξυλοδαρμό, την έλυσαν και την οδήγησαν μπροστά στον δικαστή, ο οποίος προσπάθησε εκ νέου να την εξισλαμίσει. Η Αγία, όμως, χτυπημένη και ταπεινομένη ψέλισε προς τον δικαστή πως: «Χριστιανή είμαι και Χριστιανή θα πεθάνω». Μετά και αυτήν την ομολογία, ο δικαστής διέταξε να την ραβδίσουν και για δεύτερη φορά. Ήταν τόσο φρικτό το βασανηστήριο αυτήν τη φορά, που σκίστηκε μέχρι και το πουκάμισό της και έμεινε ολόγυμνη. Τότε την οδηγούν εκ νέου στο δικαστήριο, όπου και πάλι με βοηθώ την πίστη και την αγάπη της για το Χριστό, αρνήθηκε να ασπαστεί το μουσουλμανισμό. Τότε, ο δικαστής, μετά και την τρίτη ενώπιών του άρνηση της Ακυλίνας, δίνει εντολή να την ραβδίσουν για τρίτη φορά και μάλιστα σφοδρότερα από τις προηγούμενες. Αποτέλεσμα των για τρίτη συνεχόμενη φορά βασανηστηρίων ήταν να πέσει κάτω σχεδόν σαν νεκρή. Τότε μόνο σταμάτησαν οι βασανηστές να την ραβδίζουν. Την έλυσαν και την έδωσαν σε έναν Χριστιανό που παρακολουθούσε τα βασανηστήρια για να την πάει σπίτι της.
Ύστερα λοιπόν, από τρεις ημέρες βασανηστηρίων, οδηγήθηκε στο σπίτι της. Όταν την είδε η μητέρα της, αν και η καρδιά της σπάραξε που την είδε σε αυτήν την κατάσταση, το πρώτο που έκανε ήταν να την ρωτήσει εάν λύγισε και ασπάστηκε το μουσουλμανισμό. Με τις λίγες δυνάμεις που είχε, η Ακυλίνα απάντησε: «Μητέρα έκανα όπως μου είπες. Το διαμάντι που μου εμπιστεύθηκες το φύλαξα καθαρό και αμόλυντο και τώρα πάω κοντά στο Χριστό και Θεό μου». Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της Αγίας Ακυλίνας, καθώς μετά από τα τριήμερα βασανηστήρια, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1764, μόλις στα 19 της χρόνια, πέθανε.

Το Θεϊκό σημάδι της Αγιοσύνης
Αμέσως μετά το θάνατό της, το Άγιο Λείψανο της Αγίας Ακυλίνας, έβγαζε μία μοναδική Θεϊκή ευωδία, ενώ από όλους τους δρόμους από όπου το πέρασαν ευωδίαζαν για πολλές ημέρες. Οι τούρκοι, όμως, δεν σταμάτησαν ούτε με το θάνατό της και διέταξαν να τη θάψουν στο τουρκικό νεκροταφείο.
Το ίδιο βράδυ, όμως, ένα θεϊκό σημάδι ήρθε για να αποδείξει την Αγιοσύνη της νεαρής αυτή κοπέλας, που έδωσε τη ζωή της για την πίστη της. Ένα φως  κατέβηκε από τον ουρανό πάνω στον τάφο της, σαν άστρο, και για ώρες έμεινε φωτεινό. Μετά και από αυτό το θεϊκό σημάδι, τρεις νέοι Ορθόδοξοι, οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση ονομάζονταν Τσόπλας, Καλημέρης και Μπούκλας,  έκλεψαν το σώμα της Αγίας και το έθαψαν σε άλλο σημείο. Έδωσαν όμως όρκο να μην αποκαλύψουν πουθενά το σημείο ταφής της, γιατί σε αντίθετη περίπτωση, υπήρχε ο φόβος οι Τούρκοι, να εντοπίσουν το ιερό λείψανο και να το ξεθάψουν.
Έτσι, λοιπόν, μέχρι και σήμερα, παραμένει άγνωστο το σημείο ταφής της Αγίας και το ιερό λείψανό της αγνοείται. Ωστόσο, διασώζεται μέχρι και σήμερα το σπίτι όπου έζησε, αλλά και μαρτύρησε, η Αγία Ακυλίνα, στο Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης.

 
Διαβάστηκε 2112 φορές Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 25 Ιουνίου 2015 20:17