Άρθρο του Βασίλη Κορκίδη.
Τον ερχόμενο Μάιο, διεξάγεται μία από τις πλέον κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις στην ιστορία της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Η κατάργηση της λίστας και η αλλαγή της εκλογής των ευρωβουλευτών με σταυρό προτίμησης, ανά την επικράτεια, πιστεύω ότι βρίσκει σύμφωνο τον επιχειρηματικό κόσμο, αφού για πρώτη φορά θα έχει τη δυνατότητα ατομικής επιλογής της εκπροσώπησής του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η επόμενη πενταετία απαιτεί την αντιμετώπιση των ευρωεκλογών με την υπέρβαση της επιλογής προσώπων αντί κομμάτων, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα ισχυρότερης επιρροής των ανθρώπων της ελληνικής αγοράς στις ευρωπαϊκές αποφάσεις.
Με τα νέα λοιπόν δεδομένα και επειδή η κρίση έχει αλλάξει σημαντικά το πολιτικό τοπίο σε σχέση με τις εκλογές του 2009, οι Ευρωεκλογές του 2014 θα αποτελέσουν ένα άγνωστο πεδίο, με ιδιαίτερο νόημα και ενδιαφέρον. Από την είσοδο της Χώρας μας στην Ε.Ο.Κ., την 1η Ιανουαρίου 1981, έως και σήμερα, οι Ευρωεκλογές ήταν μια καλή ευκαιρία σε «επιλεγμένα» στελέχη να «αποκατασταθούν» πολιτικά στις προνομιούχες θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου, ενώ μικρό υπήρξε το ενδιαφέρον των κομμάτων και του κόσμου για το αποτέλεσμα αυτών των σημαντικών εκλογών και ανούσιο στις περιπτώσεις που ταυτίζονταν με τα αποτελέσματα των βουλευτικών.
Οι ευρωεκλογές, σε συνδυασμό με την έναρξη της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-20, είναι μία ευκαιρία να αλλάξει η προσέγγιση της Ευρώπης απέναντι στην ελληνική οικονομία, να αναθεωρηθούν τα μέτρα λιτότητας και, κυρίως, να εκτιμηθούν οι θυσίες μας. Όσοι λοιπόν αναρωτιούνται μήπως το πρόβλημα είναι η έλλειψη συμμετοχής των μικρομεσαίων στην Ευρώπη, ίσως ήρθε η ώρα να το θεραπεύσουν και να το ανατρέψουν με τις αποφάσεις τους. Όσοι πιστεύουν ότι κάποιοι ψάχνουν "ακριβές καρέκλες" να βολευτούν και ότι ορισμένοι ξεχειλίζουν από εγωισμό και φιλοδοξία, ας πράξουν σύμφωνα με αυτό που τους υπαγορεύει η κρίση τους. Όσοι πάλι θεωρούν πως τα ζητήματα των μικρομεσαίων θα επιλυθούν από μόνα τους, χωρίς την παρουσία μας στις Βρυξέλλες, τότε ας παραμείνουν σε «ασφαλείς» και συνήθεις «κλασικές» επιλογές.
Η ανισοκατανομή του πλούτου και της ανεργίας γεωγραφικά και εθνικά, οι διαφορετικοί πόλοι λήψης των αποφάσεων, η εθνικό-κεντρική αντίληψη των θεμάτων, η φοβία μετάβασης στις επόμενες φάσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, οι δομικές αδυναμίες του ευρώ, η τραπεζική ένωση, η ρευστότητα, η ενιαία φόρμα Φ.Π.Α., η αδυναμία κοινής αντίληψης είναι μόνο λίγα από τα θέματα που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν στην επόμενη πενταετία. Μία πενταετία στην οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για πρώτη φορά, θα έχει την εκχώρηση σειράς σημαντικών νέων εξουσιών, βάσει της Συνθήκης της Λισαβόνας του 2009, με σκοπό την ισχυρότερη επιρροή στις αποφάσεις που καθορίζουν τη ζωή των ξεχωριστών λαών για να κερδίσει το σεβασμό τους και να διοχετεύσει σε κάθε Ευρωπαίο πολίτη την έννοια του ευρωπαϊκού συμφέροντος στον τόπο διαβίωσής του.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ο επιχειρηματικός κόσμος, αυτή τη φορά, έχει τη δυνατότητα να προσδιορίσει και να καταδείξει τη στάση που αυτός προτιμάει να έχει από την Ευρώπη, επιλέγοντας πρόσωπα της αγοράς που θα τον εκπροσωπήσουν στα έδρανα των Βρυξελλών. Οι μικρομεσαίοι θα κάνουμε μεγάλο λάθος να ταυτίσουμε αυτές τις Ευρωεκλογές με τις προηγούμενες, σπαταλώντας μία ευκαιρία να εκπροσωπηθούμε κοινοβουλευτικά στην Ευρώπη. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις θυσίες μας για να ενταχθούμε και να παραμείνουμε στην ΕΕ. Η βούληση και ο τρόπος συμμετοχής μας στα κέντρα αποφάσεων και στο ευρωπαϊκό «γίγνεσθαι» οφείλουν να καταγραφούν διαφορετικά στις ευρωεκλογές του 2014.
Στη νέα Ευρωβουλή, οι προκλήσεις είναι τεράστιες για τη Χώρα μας, αλλά όχι και ανέφικτες, καθώς η διαμόρφωση ενός νέου και δυναμικού αναπτυξιακού προτύπου της ελληνικής οικονομίας είναι υπόθεση όλων μας. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική στην ευρωπαϊκή αγορά και πιο ελκυστική στους επενδυτές, αξιοποιώντας στο μέγιστο βαθμό τα σύγχρονα ευρωπαϊκά εργαλεία. Κατ’ επέκταση, το διακύβευμα των φετινών Ευρωεκλογών, έτσι όπως ετέθη πρόσφατα από τον Πρωθυπουργό, κ. Α. Σαμαρά, αφορά «το μέλλον, την Ελλάδα, τα παιδιά της». Άλλωστε, πεποίθησή μου είναι πως η Ευρώπη χρειάζεται τη νέα Ελλάδα και η Ελλάδα μια νέα Ευρώπη!
