Αμμουδερές, βοτσαλωτές, μεγάλες, μικρές, με βράχια ή φοίνικες, προστατευμένες ή έκθετες στα κέφια του ανέμου, οι παραλίες της Κρήτης μάς δίνουν αφορμή για ένα καλοκαιρινό οδοιπορικό σ' ένα από τα ομορφότερα νησιά της Γης.

Στη δική μας γλώσσα, η ανάγνωση ενός κειμένου ξεκινάει από τα αριστερά προς τα δεξιά. Τα γράμματα ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη, πέφτουν το ένα μετά το άλλο σαν κομμάτια του ντόμινο, γεννώντας λέξεις, φράσεις και νόημα. Με τον ίδιο τρόπο, από αριστερά προς τα δεξιά, θα αποπειραθούμε να αποκωδικοποιήσουμε το καλοκαίρι της Κρήτης, να βρούμε το νόημά του ανάμεσα σε πιτσιλιές και άμμους, καταγράφοντας (πάρα πολύ συνοπτικά) την ακτογραμμή του νησιού. Ακολουθεί ένας... πρωτόλειος οδηγός με μερικές από τις καλύτερες κρητικές παραλίες, ξεκινώντας από το αριστερό άκρο του νησιού και τον νομό Χανίων και με κατάληξη στη δεξιά πλευρά και τον νομό Λασιθίου.

Μπάλος Χανίων, μια παραλία που όμοιά της δεν υπάρχει σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Φωτογραφία: Ηρακλής Μήλας

Από τις πιο φημισμένες και εντυπωσιακές παραλίες ολόκληρης της Κρήτης είναι τα Φαλάσαρνα, γύρω στα 59 χλμ. δυτικά των Χανίων, που βρίσκονται δίπλα στην αρχαία ρωμαϊκή πόλη της Φαλάσαρνας και αγαπιούνται ιδιαίτερα από τους surfers λόγω των ζωηρών κυμάτων. Τα Φαλάσαρνα στην πραγματικότητα αποτελούνται από πέντε επιμέρους παραλίες, με πιο γνωστή την Παχιά Αμμο. Ισως, ακόμα πιο όμορφη και διάσημη από τα Φαλάσαρνα να είναι η λιμνοθάλασσα του Μπάλου -μεταξύ του ακρωτηρίου της Γραμβούσας και ενός μικρότερου ακρωτηρίου που ονομάζεται Τηγάνι-, με τη λευκή άμμο και τα χαρακτηριστικά νερά που, σαν άλλο πείραμα της φύσης, σε κάνουν να αναρωτιέσαι πόσο μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων μπορεί να γεννήσει το μπλε. Οι κεντημένες με γαλάζιο νήμα παραλίες στο Ελαφονήσι, αλλά και η λιτή και ατμοσφαιρική παραλία της Σούγιας συμπληρώνουν μια καλή τετράδα του νομού Χανίων.

Βαδίζουμε γοργά προς τα ανατολικά και τον νομό Ρεθύμνης. Εδώ, το βλέμμα μας τραβάει ο βυθός του Αγίου Παύλου, η Μικρή και η Μεγάλη Τριόπετρα (η μεν βρίσκεται σε κόλπο με βράχους, η δε αξίζει για το χρωματιστό της σούρουπο) και βέβαια τα δροσερά νερά της Πρέβελης, μιας ρεθυμνιώτικης παραλίας με αφρικανικό ταμπεραμέντο, γνωστής για τη γειτνίασή της με τα φοινικόδεντρα, το Κουρταλιώτικο φαράγγι και τον Μέγα Ποταμό.

Από τo Αγιοφάραγγο στο Βάι
Με ένα σάλτο, περνάμε στον νομό Ηρακλείου, με το Αγιοφάραγγο να γοητεύει σώμα και νου (τόσο η διαδρομή στο φαράγγι, οι σπηλιές των ασκητών, το εκκλησάκι του Αγίου Αντωνίου και το πηγάδι, όσο και η ίδια η παραλία), τα Μάταλα να κλειδώνουν για πάντα μέσα στις σπηλιές τους την πιο αγνή δεκαετία του περασμένου αιώνα, τα Μάλια να κατακλύζονται από κόσμο, δημιουργώντας μια μινιατούρα Μυκόνου μακριά απ' τις Κυκλάδες.

Βουτιά στα Φαλάσαρνα, μία από τις πιο γνωστές παραλίες της Κρήτης.

Φωτογραφία: Ηρακλής Μήλας

Τελευταίος είναι ο νομός Λασιθίου. Ως λάτρεις του ιδιόμορφου κρητικού εξωτισμού, κατευθυνόμαστε προς το Βάι για να κολυμπήσουμε με φόντο μια θάλασσα από φοίνικες (τους λεγόμενους και Φοίνικες του Θεόφραστου, που μοιάζουν με χουρμαδιές και πήραν το όνομά τους από τον ομώνυμο Λέσβιο φιλόσοφο, ο οποίος είχε ασχοληθεί με τη βοτανική και ήταν ο πρώτος που αναφέρθηκε στα συγκεκριμένα φυτά), αναζητούμε τις παραλίες του Ξερόκαμπου διαλέγοντας εκείνη που μας αρέσει περισσότερο, ρίχνουμε άγκυρα στη Χρυσή (ή αλλιώς Γαϊδουρονήσι), ένα μαγικό νησάκι νότια της Ιεράπετρας, αφήνοντας την άμμο να γεμίσει τα παπούτσια μας. Ετσι, με την κρητική χρυσόσκονη να μας συντροφεύει κρυμμένη ανάμεσα στις σόλες μας, ολοκληρώνουμε την περιήγηση σ' ένα από τα πιο όμορφα νησιά του κόσμου.

πηγή: http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23523&subid=2&pubid=64199651