Τα κλειστά εμπορικά μαγαζιά, στο κέντρο της Αθήνας, σχηματίζουν πλέον "πιάτσες" αν και αναθερμαίνεται το ενδιαφέρον για την Ερμού, ενώ παγιώνονται οι αυξητικές τάσεις των κλειστών στο Κολωνάκι. Την ίδια ώρα στον Πειραιά, παραπάνω από 3 στις 10 επιχειρήσεις έχουν βάλει «λουκέτο». Αυτό προκύπτει από την 9η κατά σειρά απογραφή της επιχειρηματικής δραστηριότητας αλλά και των κλειστών καταστημάτων του Ινστιτούτου Εμπορίου και Υπηρεσιών Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΙΝΕΜΥ-ΕΣΕΕ), το Σεπτέμβριο του 2014, με στόχο να διερευνήσει το φαινόμενο των «λουκέτων» στην αγορά.
Σε σύνολο 6.126 επιχειρήσεων /επαγγελματικών στεγών, από την συνολική απογραφή του εμπορικού κέντρου, οι 1.657 είναι κλειστές. Η αναλογία των «λουκέτων» ως προς το σύνολο της επιχειρηματικής δραστηριότητας διαμορφώνεται με βάση την τωρινή απογραφή στο 27%. Διαπιστώνεται δηλαδή μικρή υποχώρηση συγκριτικά με την προηγούμενη καταγραφή όπου το ποσοστό των λουκέτων για το σύνολο του εμπορικού κέντρου ήταν 31,1% (Μάρτιος 2014). Ωστόσο, σε κάθε περίπτωση διαπιστώνεται μέσω της διαχρονικής πλέον παρακολούθησης της αναλογίας μια τάση σταθεροποίησης του ποσοστού των κλειστών σε ένα επίπεδο της τάξεως του 30% με ένα περιθώριο απόκλισης ±3%.
Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ, κ. Βασίλης Κορκίδης σχολίασε τα αποτελέσματα της έρευνας:
«...Όπως φαίνεται στις περιοδικές έρευνες, οι πολλαπλές και συνεχείς κεντρικές παρεμβάσεις στην αγορά, όχι μόνο απέτυχαν στο να τονώσουν τον κύκλο εργασιών, αλλά στην πραγματικότητα συνετέλεσαν στη συρρίκνωση του αριθμού και του τζίρου των εμπορικών επιχειρήσεων. Οι "πιάτσες λουκέτων" που δημιουργήθηκαν στην κρίση εξακολουθούν να υπάρχουν, αφού μέσα στο 2014, λίγα μαγαζιά έκλεισαν, αλλά και λίγα άνοιξαν. Επιπλέον, η δήθεν "απελευθέρωση" των προσφορών και η διαμόρφωση ενός ανεξέλεγκτου πλαισίου λειτουργίας της αγοράς, σε περίοδο επίμονου αποπληθωρισμού κρίνουμε ότι όχι μόνο θα δυσχεραίνει το ίδιο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, αλλά θα οδηγήσει σε επιδείνωση της αγοράς.
Ο κώδικας δεοντολογίας και οι κανόνες στην αγορά ανάλογα βέβαια με το σκοπό τους δεν περιορίζουν, αλλά βάζουν μια τάξη στην αυθαιρεσία. Έχει αλήθεια αναρωτηθεί κανείς το λόγο για τον οποίον οι επιχειρήσεις που λειτουργούν εντός των μεγάλων εμπορικών κέντρων, πολυχώρων και εκπτωτικών χωριών, υπόκεινται σε πλήθος υποχρεώσεων, περιορισμών και αυστηρών κανόνων λειτουργίας;
Μήπως, λοιπόν, πρέπει να υπάρχει μια ομοιομορφία λειτουργίας σε κάθε εμπορικό χώρο και βεβαίως στις κεντρικές αγορές των πόλεών μας, αντί το άσχημο "μωσαϊκό" λειτουργίας που έχουμε δημιουργήσει σε κάθε τοπική αγορά με τις μέχρι σήμερα εκατέρωθεν ενέργειες;
Μήπως η τελευταία Κυριακή του Δεκεμβρίου είναι φέτος πιο παραγωγική για όλη την αγορά και περισσότερο χρήσιμη στους καταναλωτές από αυτή της 14ης Δεκεμβρίου, αλλά και από τις υπόλοιπες επτά θεσμοθετημένες; Οι μικρομεσαίοι έμποροι δεν έχουμε παρωπίδες, ούτε φοβόμαστε τις αλλαγές, όταν πρόκειται για κάτι καλύτερο και για όλους. Ας συνεννοηθούμε...».
