Μια νύχτα κάποιος άνθρωπος είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε πως περπατούσε στην ακρογιαλιά με τον Θεό. Στον ουρανό άστραψαν σκηνές από τη ζωή του. Σε κάθε σκηνή έβλεπε δυο ζευγάρια πατημασιές πάνω στην άμμο. Το ένα ανήκε σ' αυτόν και το άλλο στον Θεό. Όταν η τελευταία σκηνή της ζωής του έλαμψε μπροστά του, κοίταξε πίσω στις πατημασιές στην άμμο.
Παρατήρησε πως πολλές φορές στο δρόμο της ζωής του υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές και πως αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες και θλιμένες στιγμές. Αυτό πραγματικά τον πείραξε και ρώτησε τον Θεό:
- Θεέ μου όταν αποφάσισα να σε ακολουθήσω είπες πως θα βαδίζουμε μαζί αυτόν το δρόμο. Παρατήρησα όμως πως στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, υπάρχει μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές. Δεν καταλαβαίνω γιατί όταν σε χρειαζόμουν πολύ, εσύ με άφηνες;
Και ο Θεός απάντησε:
- Πολυάκριβό μου παιδί σε αγαπώ και δε σε άφησα ποτέ. Όμως στις στιγμές της δοκιμασίας και του πόνου, που βλέπεις μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές σε... ....κρατούσα στην αγκαλιά μου.