Παρασκευή, 01 Μαΐου 2015 15:34

Ο βίος της Οσίας Ελισάβετ. Το θαύμα της γέννησης & η Θεϊκή ζωή

Ο βίος της Οσίας Ελισάβετ. Το θαύμα της γέννησης & η Θεϊκή ζωή

«Μητρικῶν ἐκ λαγόνων Χριστὸν ἠγάπησας, ὥσπερ βλαστὸς Ἐλισάβετ δικαιοσύνης τερπνός, καὶ τοὶς ἴχνεσιν αὐτοῦ ἀκολουθήσασα, τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν, γεωργεῖς τᾶς ἀπαρχᾶς, ἀμέμπτω σου πολιτεία, θαυματουργοῦσα θεόφρον, πρὸς σωτηρίαν τῶν ψυχῶν ἠμῶν.» Ήχος πλ. Α’

«Ἐν σοί Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τό κατ᾽ εἰκόνα· λαβοῦσα γάρ τόν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ, καί πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾷν μέν σαρκός, παρέρχεται γάρ· ἐπιμελεῖσθαι δέ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτoυ· διό καί μετά Ἀγγέλων συναγάλλεται, Ὁσία Ἐλισάβετ τό πνεῦμά σου.» Ήχος πλ. Δ’

Η Οσία Ελισάβετ, είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ευλογημένων ανθρώπων, πριν ακόμα τη γέννησή τους. Γεννήθηκε με θεϊκή ευλογία, έζησε και ευεργέτησε με βάση τις χριστιανικές αρχές και είχε την ευλογία να διαθέτει εν ζωή το χάρισμα της πραγματοποίησης του θεϊκού θαύματος.
Καταγόταν από την Ηράκλεια της Θράκης και έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ.. Οι γονείς της, Ευνομιανός και Ευφημία, ήταν πλούσιοι ευσεβείς, γνωστοί για τις αγαθοεργίες τους και τη δυνατή τους πίστη. Καθημερινά, φιλοξενούσαν και βοηθούσαν υλικά, όλους όσοι είχαν ανάγκη.

Το θαύμα της γέννησης
Το θεοσεβούμενο ζευγάρι, είχε όμως, έναν ανεκπλήρωτο πόθο να τους πληγώνει. Είχαν περάσει δεκαέξι χρόνια από το γάμο τους και δεν είχαν αποκτήσει ακόμα παιδί. Επίκεντρο λοιπόν, της προσευχής τους προς το Θεό, ήταν η πραγματοποίηση της επιθυμίας τους, να αποκτήσουν και εκείνοι ένα τέκνο που τόσο πολύ θέλανε.
Και το θαύμα ήρθε! Στον εορτασμό της Αγίας Γλυκερίας. Είχαν έθιμο τότε, στην περιοχή εκείνη, να εορτάζουν για εφτά ολόκληρες ημέρες τη μνήμη της Αγίας Γλυκερίας. Στον εφταήμερο αυτόν εορτασμό, προσεύχονταν αδιάκοπα οι γονείς της Οσίας Ελισάβετ και παρακαλούσαν την Αγία Γλυκερία να τους βοηθήσει να αποκτήσουν ένα τέκνο. Σύμφωνα με την παράδοση, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο πατέρας της Ελισάβετ, έβλεπε την κάρα της Αγίας Γλυκερίας, την οποία λιτάνευαν, πότε να χαμογελά και πότε να λυπάται. Ο Ευνομιανός, βλέποντας το θαύμα, συνέχισε με περισσότερη πίστη –μαζί με τη γυναίκα του- να παρακαλά την Αγία να τους βοηθήσει. Όταν κάποια στιγμή, τους πήρε ο ύπνος, ο Ευνομιανός είδε την Αγία στον ύπνο του, η οποία του είπε πως αυτό που ζητά, μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει. Ωστόσο, εάν το θέλει πραγματικά και δώσει υπόσχεση στην Αγία πως θα αποκτήσει το ζευγάρι καρδιά και πνεύμα ταπεινό και πως ποτέ δεν θα καυχιέται σε βάρος των άλλων, τότε θα προσευχόταν και Εκείνη στον Κύριο να τους δώσει ένα κοριτσάκι, την οποία μάλιστα θα ονόμαζαν Ελισάβετ, γιατί θα αναδειχθεί όμοια στην ψυχή με την μητέρα του Ιωάννου του Προδρόμου και Βαπτιστού. Ο πατέρας της Οσίας, βεβαίως, συμφώνησε με όσα του είπε η Αγία Γλυκερία, η οποία τον σταύρωσε και έφυγε. Η γυναίκα του συνέλαβε αμέσως και μετά από τη συμπλήρωση εννέα μηνών γέννησε ένα κοριτσάκι το οποίο ονόμασε Ελισάβετ, όνομα που προέρχεται από εβραϊκή λέξη  και σημαίνει: ο ευσεβής άνθρωπος προς τον Θεό.

Η Θεϊκή ζωή
Η θεοπνευστία της Ελισάβετ, φάνηκε από πολύ μικρή ηλικία, καθώς αφιερώθηκε «ψυχήτε και σώματι» στη βοήθεια και στη στήριξη των πασχόντων συνανθρώπων της.
Σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών, πεθαίνει η μητέρα της, ενώ μετά από τρία χρόνια «χάνει» και τον πατέρα της. Η Ελισάβετ, έχοντας ως οδηγό την πίστη της, χάρισε όλη την περιουσία της στους φτωχούς και στους δούλους την ελευθερία τους. Προσέφερε απλόχερα τα υλικά σε όσους είχαν ανάγκη, ενώ περιποιούνταν αγόγγυστα τους αρρώστους. Γνωρίζοντας τη σπουδαιότητα της πολιτικής μόρφωσης, αλλά κυρίως της γνώσης της θρησκείας μας, δίδασκε και κατηχούσε δωρεάν όλα τα παιδιά.
Ορφανή πιά, και έχοντας αφιερώσει τη ζωή της στο Θεό, αναχώρησε για τη μονή του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη, όπου ηγουμένη ήταν η θεία της. Εκεί εκάρη μοναχή και ακολούθησε το σκληρό μοναχικό βίο. Ζούσε με απόλυτη υπακοή, ταπεινότητα, προσευχή και νηστεία, ενώ ήταν τέτοια η ευσέβειά της, που καθημερινά κυλούσαν ποταμοί δακρύων από τα μάτια της κατά την προσευχή της.
Δύο χρόνια αργότερα η ηγουμένη της μονής και θεία της, εκοιμήθη, αφού όμως διόρισε διάδοχό της την Οσία Ελισάβετ, την οποία εγκατέστησε ο Πατριάρχης Γεννάδιος Α'.
Η δυνατή πίστη και ταπεινότητα της Οσίας Ελισάβετ, είχε σαν αποτέλεσμα, ο Θεός να την ευλογήσει να θαυματουργεί, όντας ακόμα στη ζωή, γεγονός που ολοκλήρωνε το θεάρεστο έργο προσφοράς και αγιοσύνης της.
Πολλές γυναίκες που πέθαι¬ναν από αιμορραγία, κάτι συχνό εκείνη την εποχή, έφταναν στη μονή για να ζητήσουν τη βοήθεια της Οσίας. Εκείνη πάντα έκανε το θαύμα της, αφού όμως έθετε ως όρο και αυτό που η Αγία Γλυκερία είχε θέσει στο πατέρα της. Την ταπεινότητα έως το τέλος του βίου τους.

Το όραμα της Παναγίας
Όσο όμως περνούσαν τα χρόνια, και η Οσία ένιωθε πως πλησιάζει η ώρα να φύγει από τούτον τον κόσμο, τόσο επιθυμούσε να  δει και πάλι την πατρίδα της. Έτσι, λοιπόν, επιστρέφει στην Ηράκλεια. Μία ημέρα, ενώ προσευχόταν στον ναό της Θεοτόκου, παρουσιάστηκε μπροστά της μία αρχοντική γυναίκα, την αγκαλιάζει, την φιλάει και της λέει: «Καλώς ήρθες πολυαγαπημένη μητέρα». Απορημένη η Οσία ρωτάει:. «Ποία είσαι εσύ κυρία μου, που με τόση χαρά αγκαλιάζεις και φιλάς εμένα την ά¬σημη ξένη; Εμένα που ποτέ δεν έ¬χεις δει;». Και εκείνη απάντησε: «Σε γνωρίζω όταν κατοικούσες εδώ, πριν συλλη¬φθείς στην κοιλιά της μητέρας σου. Αν θέλεις, έλα στο σπίτι μου και θα πληροφορηθείς γι' αυτό.». Και όταν ρώτησε η Οσία που είναι το σπίτι της, εκείνη απάντησε: «Στα δεξιά του ναού του Ιερομάρτυρα Ρωμανού». Όταν η Οσία Ελισάβετ διαπίστωσε πως η κυρία που μιλούσε δεν βρισκόταν πια πουθενά στο ναό, τρέχει στο ναό του Ιερομάρτυρα Ρωμανού,  όπου με προσευχή φτάνει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας στη δεξιά πλευρά του ναού, στην οποία αναγνώρισε αμέσως τη γυναίκα που της μιλούσε ως όραμα νωρίτερα. Και εκείνη τη στιγμή ακούει μία φωνή να της λέει: «Αυτή που τώρα βλέπεις και εκείνη που είδες πριν στον ναό, είμαι εγώ. Αλλά γρήγορα γύρισε πί¬σω στο μοναστήρι σου, γιατί σύντομα πρόκει¬ται ν' αφήσεις τα γήινα και να ταξιδέψεις στην ουράνια πατρίδα». Τα λόγια αυτά επανέλαβε στην Οσία, η Παναγία και αργότερα όταν κοιμήθηκε, συμπληρώνοντας πως « Ο καιρός της εκδημίας σου είναι κο¬ντά. Είκοσι τέσσερις ημέρες ακόμη και φεύγεις ειρηνικά προς τον Κύριο, ύστερα από την ετή¬σια γιορτή που τελείται στο μοναστήρι στη μνήμη του ενδόξου μεγαλομάρτυρα Γεωρ¬γίου».
    Υπακούοντας λοιπόν, στα λόγια της Παναγίας, η Οσία Ελισάβετ επιστρέφει στη μονή, όπου αφού συμβούλευσε τις αδελφές μοναχές, τέλεσε μεγαλόπρεπα τη λαμπρή και παλλαϊκή γιορτή του μάρτυρα Γεωργίου. Στην εορτή μετάλαβε τα άχραντα μυστήρια και αμέσως έλαμψε το πρόσωπό της όπως ο ήλιος, και πλημμυρισμέ¬νη από αγαλλίαση ύψωσε τα χέρια της στον ουρανό και φώναξε. «Τώρα, Κύριε, μπορείς να αφήσεις τη δούλη σου να πεθάνει, σύμφωνα με τα λόγια της Καλλινίκης σου μάρτυρος, "γιατί τα μάτια μου είδαν το έργο της σωτηρίας"». Απ' τις δώδεκα το μεσημέρι βυθίστηκε σε υ¬ψηλό πυρετό, που κράτησε μέχρι την άλλη μέ¬ρα. Στις εννέα το πρωί κοιμήθηκε ειρηνι¬κά κι απόθεσε το πνεύμα της στα χέρια του Θε¬ού στις 24 Απριλίου.
Την Οσία κήδεψαν με λαμπρότητα και ευλάβεια οι μοναχοί από όλα τα γύρω μοναστήρια, στο ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου το ιερό λείψανό της, υπάρχει έως και σήμερα ακέραιο.

Διαβάστηκε 3027 φορές Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 01 Μαΐου 2015 20:33

Δημοφιλή Άρθρα

Ακούστε εδώ το ραδιόφωνο: "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ"

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων