Η αγία μεγαλομάρτυς Αναστασία, η φαρμακολύτρια, ζούσε στη Ρώμη επί Διοκλητιανού και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Ξεχώριζε για την ψυχική και σωματική ομορφιά της. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης. Τη χριστιανική πίστη διδάχτηκε από τη μητέρα της και το θεόπνευστο διδάσκαλό της, το Χρυσογόνο. Παρά τη θέλησή της παντρεύτηκε τον Πούπλιο, άντρα άσωτο και ασεβή.
Μετά το θάνατο του συζύγου της περιερχόταν κρυφά τα σπίτια των φτωχών και παρείχε οικονομική ενίσχυση. Σύχναζε στις φυλακές, όπου κρατούνταν χριστιανοί και τους πρόσφερε τα απαραίτητα εφόδια. Φρόντιζε τις πληγές τους, τους ελευθέρωνε από τα δεσμά τους. «Εντεύθεν, κρυφίως περιερχομένη τας οικίας των πτωχών και τας φυλακάς των του Χριστού μαρτύρων και προσφέρουσα αυτοίς τα επιτήδια, σπογγίζουσα αυτών τας πληγάς, λύουσα αυτούς των δεσμών και τας οδύνας αυτών θεραπεύουσα, επωμάσθη εκ τούτου φαρμακολύτρια».
Ιδιαίτερη φροντίδα έδειχνε η Αναστασία στην ενίσχυση του φρονήματος των υποψηφίων μαρτύρων της πίστεως και στην περισυλλογή και ταφή των λειψάνων τους. Αξιώθηκε από το Θεό να εμψυχώσει και ετοιμάσει για το μαρτύριο τις αδελφές Αγάπη, Χιονία και Ειρήνη (μνήμη τους 16 Απριλίου) και τα λείψανά τους τα ενταφίασε με την πρέπουσα ευλάβεια ενώ ευχήθηκε να τις ακολουθήσει στο μαρτύριο.
Το μαρτύριό της πέρασε από πολλά στάδια: ανάκριση, υποσχέσεις, απειλές, αλλά η αγία τα αντιμετώπισε με παρρησία και καρτερία. Ο ιερέας των ειδώλων, που προσπάθησε να την αποσπάσει από την πίστη της, χτυπήθηκε από θεόσταλτη πληγή χάνοντας το φως του. Ύστερα από πολλές ταλαιπωρίες και πολλά βασανιστήρια η Αναστασία τελικά ερρίφθη στη φωτιά.
Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντος Α’ τα λείψανά της μετακομίστηκαν στην Κων/πολη, ενώ στη Ρώμη αφιερώθηκε στη μνήμη της ήδη από τον 4ο μ.Χ. αιώνα παλαιά βασιλική (ναός). Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της στις 22 Δεκεμβρίου.